Daha küçük bir çocuktum yatağımda mışıl mışıl uyuyordum.Birden bi ses geldi herşey sallanmaya başladı çocuk aklı işte yastığıma sıkıca sarıldım beni korumasını güçlü zırhıyla beni bu anlamadığım şeye karşı korumasını bekledim.Ya o yada yazlığımızın çok sağlam bi yere yapılması beni korudu.Ama Türkiye'de resmi kaynaklara göre 40.000 kişiyi koruyan bir yastık yoktu.Hepsi nur içinde yatsın.Ailelerinin yakınlarının tanıyanların ise başı sağolsun.Böyle bi günde Türkiye depreme şöyle hazır böyle hazır muhabbeti yapası gelmiyor içinden bugün o 40.000 kişiyi anmak için ve hayatın aslında ne kadar değerli olduğunu anlamak için güzel bir gün çünkü hayat bir gece yarısı bitecek kadar basit aslında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder