Altına imzamı atarım denir ya işte bu yazı gerçekten altına imza atılası bir yazı.Yazan arkadaşımın gerçekten ellerine sağlık.*10 Kasım 2009.
Mustafa Kemal Atatürk öleli tam 71 koca yıl oldu ve bu 71 yılın her birinde haklı olarak onu andık, onun özledik ama aynı zamanda kişisel kanaatimce hep aynı hatayı yaptık : ''Keşke yaşasa dedik.''
Neden? Yaşadığı yıllar boyunca büyük zorluklar çekmiş o insanı neden mezarında da rahat bırakmıyoruz?
Çünkü hala kendi başımızın çaresine bakacak kadar akıllanmadık.Her kötü durumda hiçbişey yapamayacağını bile bile oturduğumuz yerden O'na ağladık.Ancak O bizi tek başımıza ayakta kalabileceğimizi düşünüp gitmişti.Bu ülke Atatürk'süz de hedeflediği yerlere gelecekti O'na göre.Kısacası inanmıştı bize.Belki de en büyük hatası oldu bu.O gittikten sonra her şey terse döndü.Çıkarlar ortaya çıkınca hedefler şaştı ve buradayız.Türkiye'nin en karanlık dönemlerinden birindeyiz.Aradan 71 yıl geçti ve biz hala ağlıyoruz.
Peki biz aşağıda ağlarken O ne yapıyordu ? Ne düşünüyordu uğruna canını verdiği halkı ve ülkesi hakkında ? Bizimle gurur duymadığından eminim.Hatta belkide bu ülke uğruna geçip giden yıllarını acıyordur.Haksız da değil aslında.Yıllarını verip kurduğu düzeni, koyduğu hedefleri kendini bilmez bir kaç kişi gelip hiçe sayıyor ve biz -Atatürk'ün çok güvendiği Türk halkı- sadece ağlıyoruz ve bunu yaparken de 'İZİNDEYİZ' diyebilecek kadar yüssüz olabiliyoruz.
Şimdi olaya kişisel pencerenden bak.Dur ve 2 dakika düşün.
Sen gerçekten Atatürk gibi bir önderi hak ediyor musun ?
Doğan Murat KÜR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder